italiano
Non so ciò che devo fare per sentirmi vivo,
dove andare, per meravigliarmi cosa devo bere?
Voglio scrivere del mondo
ma non sicuro su quello che c’è da dire.
Non cerco altro che fare chiarezza
ma è sempre più scuro.
Non mi aiutano, maledizione!
Ne canzoni ne liquori.
Il passato se n’è andato
con sogni, donne e amori.
Siamo sempre gli stessi
ma nello specchio cambia il volto,
sogniamo di andarcene senza mai
sapere dove.
Il mondo ci lascia sempre senza parole,
per questo ci si fa trovatori:
per cercare qualcosa
anche là dove non c’è.
occitan
Mi sabo pas çò que dèbo far per me sentir viure,
adont anar per m’eitonar, o çò que dèboc-ièu biure?
Dal mond vòloc eicrire ma de çò que la se pòl dire
siuc pas segur.
Chercho pas d’arre mesquè de far clar
ma l’es totstemps mai eicur.
La m’ajua pas, countach!
Ni chançons ni licors.
Lo passat se n’es anat
abo suèimes fèmnas e amors.
Nos siem totstemps los mesmes
ma dins lo miralh la chanja ‘l morre,
nos suèimem d’anar via luènh ma sença jamai
saber d’ont.
Totjorns lo mond nos laissa sença motz,
per çò que nos se fasem trobadors:
per cherchar qualquaren
bèle dont la lh’a pas ren.
commenta