italiano
Ben in alto sulle cime sperdute
C’è la baita dove sono nato
È fatta di pietre senza calce
Per me è bella, l’ho ben amata
Adesso è scura e va in rovina,
Una volta mia madre la illuminava.
Adesso è fredda, ma nei tempi passati
Una frotta di bimbi la riscaldava.
Sii benedetta mia baita
Se t'abbandono il mio cuore si strugge
Sul tuo tetto fiorisce il semprevivo
Tu sei il mia gioia, la mia pena.
occitan
Ben aut enti brics esperduts
Ista la granja ent’a siu nascut
Lhi es facha d’ peiras sensa chaucina
Per mi lhi es bèla, l’ai ben amaa
Aüra lhi es escura e vai en arroïna
Un jorn mia maire l’illuminava
Aüra lhi es freida, mas un temp passat
Un tropèl d’ mainaas l’eschaudava.
Sies benesia ma granja
Se t’ quito mon còr s’ deranja
Sus ton cubèrt florís l’uou gorbin
Tu sies mon argal, mon sagrin.
commenta