GIOVAN ‘D PARIS (frp)

Amis dël maschë,

ë j’ê Giovan ‘d Paris.

Për donaje ‘d compagnà

‘n dël festê gròssê,

o së stërmave ‘d neut

-e ‘ncò o së strême,

përché…o pa mòrt!-

an ‘d na ciabòrgni vòida,

sla vià

ch’i rêmpie su,

su fin-a a Marciussià.

A sì do pòst

o ji disijt pa gnènte!

Ma se un Franseis

o passave da-ichì,

o lo fërmave subi:

o ji risjit s’o mòro,

e peu

patapon!

o lo tapave giù

‘n do Piss ‘d Midaj.

O cònto ji vej,

che ‘n bòt

ën Cavajé franseis,

për gnin lijssase prénde,

o s’êst tapà giù,

bele da chial,

anto lo caval e tot,

la spâ e ji sòldi.

Për ringrassialo,

ël maschë,

o mònto su dao Piss,

balënd,

an procession:

e a l’ombra d’in rociass,

o lo baiso, contêntë,

sla pònta do nas.

GIOVAN ‘D PARIS (piemontese)

Amis dle masche,

a l’è Giovan ëd Paris.

Për deje ‘d compagnia

ant le feste gròsse,

a së stermava ‘d neuit

e ancora a së stërma,

përché…a l’è pa mòrt!

Ant na ciaburna veuida

sla stra

ch’a rampia su,

su fin-a a Malciaussia.

A coi dël pòst

Aj disìa pa gnente!

Ma se un Franseis

a passava da lì,

a lo fërmava sùbit:

aj rijia an sël muso,

e peui,

patapon!

A lo campava giù

ant ël Piss ëd Midaj.

A conto ij vej,

che na vòta

un Cavajer franseis,

për nen lassesse pié,

a l’è campasse giù,

bele da chiel,

con ël caval e tut,

la spà e ij sòld.

Për ringrassielo,

le masche,

a monto su dal Piss,

baland,

an procession:

e a l’ombra d’un rociass,

a lo baso, contente,

sla ponta dël nas.