ISART (frp) Na strorij ch’i fai peuir fin-a a ji lo, è j’ë la stòrji do cont Isârt. Ji vej o la contavo ën tramolênd. Chi chè j’ére o d’anté ch’o mjit? Gnun o j’ên mai sercà ‘d savèilo. O s’j’ére alogià an ‘d na bòjri, dzorè do Pijjnat, sla vià ‘d Benòut. El vacië, l’ cevrë, ël fé e ‘l përsonê, teiti o scapavo: fin-a d’antòrn a la bòjri, prima i mjit giaona è peu i murjit. In giòrn, dësprà, rusià da ji rimòrs, o mònte s’in rociass e os tape giù: la tèra i s’dreuv, e ‘n sërpênt, grò mè na ca e longh ën mija, o lo travond tot antér, ciapèl, ciovsè è braje. El möntagne o tramalo, e l’Aiva grênd, pu scura, për la peuir, i smije mata : ënvece d’alà giù i tòrne aré. La lao do Valon grênd O ron la riva, e totà na lavènci ‘d ròch e ‘d tèra i cruvaj an d’in moment la chërpeuiri do sërpênt. Anco ‘ncheij lo pòst
e dontrè chê- o s’ mênde Contisart. Vòra, ògni sênt an, lo sërpênt, për respirà, o bute fòr la testa. Da la gola, ch’è smije ‘n fòrn, o sajo ‘d fiame: e tot lo Piên, ‘d peuir, o tramale. Gnun o l’ën veuj, ma teuiti o jo sên. |
ISART (piemontese) Na stòria ch’a fa por fin-a ai luv, a l’è la stòria dël cont Isârt. Ij vej a la contavo an tramoland. chi ch’a l’era e d’andova ch’a vnisia? Gnun a l’han mai sercà ‘d savèilo. A l’era elogiasse Ant na tan-a, dzora dël Pianè, sla stra d’ Bénòt. La vache, le crave, le fèje e le përson-e, tuti a scapavo: fin-a l’erba tut d’antorn a la tan-a, prima a vnisìa giauna e peui a muirìa. Un dì, disperà, rusià dai rimòrs, a mont su ‘n rociass e as campa giù: la tèra asdeurb, e un serpent, gròss come na ca e longh un mija, a lo travond tut antregh, capel, scarpe e braje. Le montagne a tramolo, e la Stura, pi scura, da la por, a smija mata: invece d’andé giù a torna andarera. ‘L lagh dël Valon grand a romp la riva, e tuta na valanca ‘d ròch e ‘d tèra a coata ant un moment la s-ciaplura dël serpent. Ancora ancheui ël pòst un ciaplé e dontrè ca as ciama Contisârt. Adess, ògni sent ani, ‘l serpent, për respiré a buta fòra la testa. Da la gola, ch’à smija un forn, aj seurto ‘d fiame: e tut ël pian, da la por, a tramola. Gnun a l’han vistlo, ma tuti a lo san. |
Steile alpine
Isart
Tipologia file: testo Frp/Piemontese
Tipologia testo: Poesia
Grafia testo frp:
Data Pubblicazione: 1977
Fonte: Steile alpine Ed. Alzani
Autore: Michelangelo Perino Bert
Luogo di provenienza dell'autore del testo frp: Perinera Usseglio
commenta