Una cusina de montanha
I chiodi di garofano
I clòs de garòfol
Tratto da: "Agend'òc" agenda celebrativa del Ventennale dell'IPSSAR "G.Donadio" di Dronero, traduzioni a cura di Gianna Bianco-Chambra d'òc

L'albero ha una corteccia grigia e liscia, la chioma tondeggiante, con foglie lanceolate e lucide simili a quelle dell'alloro. I fiori, rossi e bianchi, sono riuniti in grappoli.
Le gemme floreali che se ne raccolgono sono fatte essiccare al sole o al fuoco di legno assumendo, così, la tipica forma "a chiodo".
I chiodi di garofano hanno aroma dolce, caldo, persistente e pungente. Sono accostati a carne stufata, brasati, selvaggina, carne rossa in genere, fagioli e frutta secca.
Si possono anche impiegare con pere per la preparazione di salse, con liquori e vini (il vin brulé).
L’àrbol a na ruscha grisa e suelia, es sus l’arreond abo las fuelhas lanceolaas e lusentas coma aquelas dal laurier. Las flors son rossas e blanchas e reünias a rapas.
Lhi buts se fan sechar al solelh o sal fuec e pilhon la forma dal clò.
Lhi clòs de garòfol an na sabor dòuça, chauda, fòrta e resistenta . S’adòbron sus la charn en úmid, dins lo brasat, la salvatgina, la charn rossa en general, bo lhi fasòls e la frucha secha.
Se buton decò abo lhi perús per far de saussas, bo lhi liquors e lhi vins (lo vin brulé).
commenta