L'ero un loung viol, quazi mequé uno draio, tout pavà de cherboun allumà. Trantalhavou coume s'aguesse begù; a chaco pâ m'entrambavou, erou tout en aigo per la siour, chaco pëel laissavo cheuire soun eitiso e mieuriou de sé... Ma basto! en armersient lî chaussieiras que lou boun Sent Pière m'avio preità me siou pa cremà lî pè...
Quand ai agù prou trantalhà e trampignà ai vit a man gaucho uno porto ou, peis, un portas enorme tout spalancà coume la goulo d'un grô fourn.
Oh, mî filh, que spetacle!... Eiquì i m'an pa demandà moun noum: eiquì jî de registr... En meclado e a pleno porto la s'intro, mî fraire, coume la diamenjo ouz intrà a l'ostou.
Malgré que fousse mars de siour, erou quand meme enfreidoulì, tramoulavou e batìou lâ dent. Mî pëel eron dreit e arissù... Sentìou lou fla dei cremà e de la carn rutio, caicaren coume lou fla que s'espantio dint noutre Cucugnan quand lou «fèro-caval» Aloi brullo lou socoul d'un velh ane, per li butâ lou fère... Perdiou moun couraje e mâ forsa dint quel air cremant e que flairavo; entendiou d'oribble bralh, de jem, d'urlament e de bestemmia! L'ero affreu!
«Eh ben! intratu-tu, ou que tu intri pà?» me fai, en me pougnent abou sa fourço, un demoni cornù.
«Mi? Introu pâ...Siouc un amis de Diou!».
«Tu sia un amis de Diou? Eh, bougre d'un peoulhou! Que vena-tu fâ eisi?... ».
«Venou... ah! parlamè n'en pâ que poiq papì me tenî su mâ chamba... Venou de leugn... umilment vou demandâ se, per azard, ouz aurìa pâ eisi qualcun... quaicun de Cucugnan!... ».
«Ah, tounerre de Diou! tu fâ lou fol tu, coumà se tu sabessi pâ que tout Cucugnan ëz eisi! T'è, brut courbas, regardo e te veirèe couma i te lh'aranjan eisi tî fameu cucugnanen... ».
E ai vit, ei mes d'un eipouventabble turbilhou de flamma, lou loung Gau-galin (ou l'avà tuti counouissù, mî fraire) que tant souvent s'enlourdissìo e savatiavo sa pauro Claroun; ai vit Catarinet, quello gandoullo senso crentio! abou soun nâ en air, ou vou n'en souvenà, i l'a butà ei mound un bailot senso paire; ai vit Pascal, Dè-de-plego, que se fazìo d'euli abou laz ouliva de moussu Julian; ai vit Babèu la rapignaire que en queulhent laz eipia vouantâ dint laz eitoubbla per ramplî pi vitte soun cavagn î pechavo dint lî varoun de gerba de sî vesin...
NOTA. - La terza puntata de «Lou curà de Cucugnan», pubblicata sullo scorso numero de «La Valaddo», è apparsa, nel testo dialettale, disseminata di errori di ortografia dovuti ad una affrettata revisione delle bozze. Ce ne scusiamo con i lettori.
commenta