Un jouorn, un bèe meinâ, plen dë vitto, s'amuzavo ënt un prà. Tou' countënt, a së butto a bramâ: «Ho! ho!». Uno vous quë vënìo d'un roucìe pâ leunh, lhi reipoundo: «Ho! Ho!». Stounà, lou meinâ së fermo e brammo: «Qui sê tu?». E la voûs: «Qui sê tu?». Countrarià, lou filh ërplicco: «Tu sê un fol». E subit aribo la reipounso: «Tu sê un fol! ». Plen dë coulero, lou meinâ cour se plannhe da sa maire. «Moun filh - dì la maire qu'à capì - ënvecce dë te enrabiâ, tu fouse ità gëntièel e ben educà, la voûs quë tu â oouvì sërìo itâ gëntièlo e ben educâ ooub tu. Souven-tè quë lh'aoutri së coumporten ooub tu, coum tu të sê coumpourtà ooub lour».