Içon l'o capita quand alouro l'ero Counsou Mounsieu Levis e din Chaumoû la lh'ero ancaro ël biâ e la routelhe an peiro: la jon i l'anavo a pé e i l'ero pa-tan pressà; din ël paî la passavo pancaro la machine e loun ton i l'eran sonso doutte plû eurou.
Bion souvon la capitavo que quouque eivrounho, par prënnê un fla daran ad fâ la mountà dou Peuy, ou-s-plantavo a piâ un co a l'ostou dou Ramat, ou ëd la Vija, e ou l'atachavo soun ari e ël cartoun a la fareuro ad la fënetro dou plan terein ëd la Meisoun Coumuno.
L'ari par un pau ou restavo tranquillê, ma peu tourmëntà da la mouchê, o vion passâ uno saumo, ou pardiò la posionso e ou se bittavo a ralhâ for-for e... aussâ ël «dareire» an
fizon un vaquermê dou Diablê.
Ou pouiè sounjâ que bel amusamon e que allègro musiquo l'ero për quolloun qui l'eicriian din loun burò damoun e për la junto e ël Counselh que bion souvon ou l'ero rëuni duran-jou, ou a la dimeijo, din la grando Salo Coumunalo.
Aprê d'ave eicoutà la pleinte, ël Counsou, Mounsieu Levis, qu'on l'ero un boun farsëur, ou fei bittâ uno grando aficho andsù l'albo pretorio, entro uno fënetro e l'autro, qui disiò parie:
«L'ei absulmon deifëundù d'atachâ louns ari isì dê zout par pâ deitorbâ quelloun ëd damoun».

Concors «Lou Roure» 1974