franco-provenzale
Mërguitta: L’aoutrou disëndou, d’ëd seira, sëi alaia avé d’amis a mingì ënt un ostou cou fait mingì trëdisiounal tipic ëd la val; ou nou z’ ont pourtà poulenta counsa, poulenta é friquëndò, salada coi é poum, salam ëd touërgi é trifoulë bruavaië é poi toumë ëd toutë ël couëlità: toumë stëjounaië, toumin a l’espënhoulin, doou lait brusc, a ërz èrbë … vaou mata për la touma parèi j’ai voulù tëstalë toutë.
A la fin ëd la sina ou nou z’ont pourtà lou sëmbaioun, tourchët é pastë ëd mèlia: j’ai mingìa lou bin ëd sèt gèzië.
Descourënt avé lou cuziné j’ai dëscruvì quë touta l’area ëd parlada francoprouvensal è i ëst gro rica ëd piat ënteresant é ël nostrë valadë ou n’ont ‘na bouna vëriétà. È m’eu piazù talmënt tan quë m’eu fai vinì joi ëd butame a cuzinà!
Ou vendont ëd co ëd libër d’ërsetë, paréi n’ai chëtà un é j’ai ëncaminà da li piat più adouërn, naturalmënt a to l’aiut ëd mia mari.
Ëncui j’ai ënvità nona për fali vé quë j’ai ëmparà a cuzinà. J’ai fait la mnèstra ëd coquë, ël trifoulë aou bueuro, coi é saoutissi, parus ën vërnenc aou vin chaoud.
Nona: “tè t’è propi una bouna cuzinéri”.
Mërguitta: “Can quë t’eun moustre a fa la mënestra d’ëstras, a fa lou frit ëd touël, li nhouquët ëd cousat, li babi a couachoun, la supa ëd lait….”
Nona: “j’ai da moustrate ëncoù quërcoza d’aoutrou, fiëtta?”.