Obriers pendolaires d'Occitània escota
Brasas de sigaretas que de luenh
pertusen la sornura de la plaça,
flats que se mesclen ent'un flat solet
coma destins ent'un destin solet,
un charontar de pè sus la mordanha
enchaninaa dal freid.
Obriers pendolaires d'Occitània,
quora la nuech me laissa pas durmir,
vos veo com'aquò delai di vedres,
delai d'un turubèlh de brissoliers
sot la jauna lumiera di lampions,
tuchi en rèa sensa vuelha de parlar,
cachs a spetar que la corrièra passe
charjar aquilhi vòstri selencis d'Indiòs,
vòstri polmons colonizats dai dusos
d'un mond qu'es pas lo vòstre.
Mas vòstri còrs, Obriers d'Occitània,
resten aicí, sus lhi lindals peirós
d'aquesti paisòts,
aicí a espetar mai, vòstri retorns.
Degun, degun, pòl desraïsar lhi còrs.
(testo di Tavio Cosio, Melle, valle Varaita; adattato alla grafia classica; audio tratto dal CD Esprit de Frontiera dei Gai Saber)
Provèrbis
-Da Sant Antòni a Sant Bastian, fai mai de freid que dins tot l'an!
-Còntia ben en janvier qu'as minjat la meitat de ton granier!
-Febrier la neu es d'aiga dins un panier!
Sauvanhon es pas tròp vielh escota en occitan alpenc
Sauvanhon era lo vielh caval nier, lo grand amís, l'amís fidèl de Ramonet. Al l'avia vist sempre a casa.
A pena s'era polgut tenir sus las chambòtas, Sauvanhon l'avia portat sus l'eschina. Jamai enrabiat, sempre brave, lo mainat ne'n fasia çò qu'al volia.
Un bòt, Ramonet s'era perdut. En çò lor lo cerchavon de pertot.
A la fin l'an trobat dins lo trion del caval: al durmia aquí, ajaçat sus la palha, ben al chaud, contra lo còrp de la bèstia.
Se n'en navisava pas, mas lhi o avion contiat.
(testo tradotto in occitano alpino; audio: Chiaffredo Valla, Sampeyre, valle Varaita)
