franco-provenzale
Si matin la poouvra Soulina è s’eu dëzveìia a to la fevra aouta é touta pieina ëd pountin rous. È n’avet dapertout: sòou mouërou, zla schina, sòou col, dëdin ërz oureië, su la pënsi, su li bras, sul mën, àou mès li dai, sul chëmbë, su li pia…è i n’avet fin sul nagë! Mëc ël dën ou i èrount a post. Qui seu s’ën qu’ëst tout sëneiquì?
Soou moumënt, mia mari è i eu pensà al maladìi ëd li manhà é è i eu dechidù ëd chamà lou médic. Quiël ëncui ou peut nhint vinì é li dit ëd pourtala a l’ëmbulatori.
Alëra mè é la mari l’èn coumpanhìa. Lou médic ou l’a bin vizitaia, pè ou i eu fait gro ëd doumëndë a mia mari.
Médic: “Madama Quëtlina, t’ën n’avizë ëd lë mëladìi qu’è i eu fait vostra fìi?
Quëtlina: “Voudrì nhint counfounme avé ërz aoutri fì, ma è m’ezmiët qu’è i eu mëc fait ël giflë, la varichella é rouzolë”
Médic: “Bon, seui eszgù, la vostra quitiva è i eu ël piëteirolë: è i ëst ‘na mëladìi coumuna a li manhà, ma ën po’ bruta, è vèntët curala da bin é fà atensioun qu’è lasèt nhint ëd counsegouensë”.
Quëttlina: “Alëra coza è vèntët fà?”
Médic: “È vèntët tinì la quitiva ënt‘òou ìit aou chaoud é fà sëndri la févra, lhi dounèn stë meizinë për l’infiamasioun aou col é è varèit ënt ‘na quinzeina ëd dì”.