Ia na font cianterino

dapè a caso, birichino,

fai pa d'aule che parlar,

cante coses à da cuntiar.

Es achì da 'n pau d'ann,

eiro à i reumi e en pau d'afann,

ma la lengo vai sü e giü

tutgiurn en giuventü.

Lu matin da lu bongiurn

a chi sie ch'iste aldenturn

e fai festo lu mesgiurn

abù chi passo dapè,

curo l'auro es fai niero

duno a tüci là bono sero.

Cuntio estories a les minà

ch'arìun pr'achi pr'ilai,

a la fremo abù lu sengelin

dà de noves di pais visin,

prunto a far l'estraurdinari

embé lu viandant sulitari.

Ma la gent fai pa cas

tiren drecc per la lur vio,

e s'es fermen - lu creié? -

es pei mac perché... an se!

La mural d'achesto estorio

la cunuissu giò a memorio:

eddin la vito - escutà escutà -

cuntio gaire lu parlà,

acò che cuntio, navisalu

pi che d'aute es lu dunà.