Enti in rete L.482/99   

Notte

Nuech

poesia di Costanzo Rey - Crissolo, Valle Po

Notte
italiano

La notte è lì che si tira dietro

e non abbassa la cresta:

sulla montagna intriga,

raccoglie, strappa, rovina,

persino la speranza!

La notte è li che morde

e non abbassa la cresta:

sui valloni lega, slega,

ti divora, ti rosicchia

persino la speranza!

La notte è li, carogna,

e non abbasa la cresta:

puzza, stringe, aggroviglia

con una sfacciatezza bastarda

che ti soffoca la speranza!

La notte è li che ti culla

ma non abbassa la cresta:

ti scalda, ti coccola come una puttana

ma non ti lascia la speranza,

neppure ad un bimbo nella culla!

Ed è li che ti sussurra:

Bimbo, dì buona notte alla Luna!”

occitan

La nuech ilh es aquí que rabasta

e baissa pas la cresta:

sus la montanha entriga,

cuilh, eschanca, desbèla,

fins a l’esperança!

La nuech ilh es aquí que mòrd

e baissa pas la cresta:

sus lhi combals gropa, desgropa,

te malha, te rosilha

fins a l’esperança!

La nuech ilh es aquí, carònha

e baissa pas la cresta:

flaira, estacha, engropinha,

abo un topè bastard que t’estenh

fins a l’esperança!

La nuech ilh es aquí que te cuna

e baissa pas la cresta:

t’eschauda, te cocona coma una putana

mas te laissa pas l’esperança nimanc a una mainaa ente la cuna!

Ilh es aquí que te mormora:

"Filhet, di bòna nuech a la Luna!”