"Quand a négia šrcúgliava ën li pìn

ën le séire ciú šcúre d'uutùn...

Quand, àa fin, a dëfésa da sorta

l'era in úsc barà dër fërugl...

Quand ar caud d'in povër föögh
in pausàva a štanchéssa dër dì...

Quand - 'r dijìa - tante prime cuscì

com adès e n'e avìa ëncòo cúntae

e 'argord d'averlì sëntui

baunàa lögn sciú e cuére de fei.

Ma vòo 'r Celu chë tút fa sa cursa,

e ën të pouc pöi tút finisc:

e i m 'argord, ma r 'argord é sciumbria

com alura 'r sé curu ën la nöit.

O mei frai, la é in štoria finìa!

O, armenu, cuscì e vurëria..."