Cant Janet al a prouvà lâ brôea quë sa fenno lh'aviò pourtà d'Avignon, la s'î troubà quë laz êran ön pauc lonja.
-Të më laz arcoursirê - al a dit a sa fenno.
-Arcoursi-lâ tö, fëneant- î lh'a repoundö quello patirôso-. Mi èec
pâ lë temp: la vento quë change lë meinô.
-Pëchotto- al a dit alouro a sa filhetto, -së të m'arcoursisessi
ön pauc quē parelh dë brôea...
-Eec pâ temp : la vento quë sarzise mâ chausa.
-Sòggro- â s'iz adreisà alouro a sa belmere, -quella brôea lâ më
sioun lonja... së vou më pouguessi fô, siouplēt, ön pëchot auset...
-Pâ temp- repont sa belmere en ramouneént. -La vento quë bötte
creisent.
E lë pàure Janet â së n'iz anà en fazent lë moure. So quë la lh'a pâ
empachà dë s'endurmì coumà uno soccho.
Cant laz ôn fënì soun travôlh, la fenno, la filhetto e la belmere lâ sioun anô së coujô dëcò ella.
Embê quë Janet rounflovo, sa fenno il a agö toutön öh armours dë counsienso, il î dësendeò, il a achapà sâ tëzoera e... crac crac! Aprê il a enfialà soun agölho, e dinz ön vir d'ölh lâ brôea laz êran aroursiô. Fënì quēn, il î tournô s'empalhô.
Ma vê eiquì qu'uno mei-ouretto plu tôrt la pëchotto a fàet coumà sa maere, e î s'î dit : "L'î pâ just qu'aboù tre fenna din mezon quel pàure omme à marche su sa brôea."
L'êro pâ fënì! E l'î vē, ma per dabon quë sa belmere, sa belmere memo! il a dëcò agö pitiè e coumpasion: un'ouro aprê, il alumovo soun lömme, î së lëviò plan planout, î dësendiò e il achapovo sâ tëzoera... crac crac: finalment lâ brôea laz êran arcoursiô.
Cant Janet a laz a butô, lâ lhë vëniôn â gënoulhs.