Lou prumie dei mē d'abrie d'un dë quelli ân quë mi erou encâ gossi, mousù Poet dei Cherjòu, toujourn farsör e malin, a desidà dë coumbinâ uno farso ei notari Martin dei Viaret e ei meddi Tesour dë Fenetrella, qu'êran li dou socchou pi en visto perqué pi enletrà. Lou journ anans al a fait aprestâ un be baccou, ou fantoch plen dë palho, quë ei post dei moure avio uno bello teto dë barbouiro, quë fazio pa tro grimaso, e pöi al a fait plasâ quē burachou coujà su d'uno palhaso ei cantoun pi eicur dë soun teit, qu'ero eiclarà ren quë da uno traso dë luserno a petroulho; ei baccou a lh'a fait butâ un gro chapel su la teto e a l'a fait cröbî aboù dë cubertasa en li laisent foro ren qu'un toquet dë moure qu'ero pa tro brut.
Lou matin d'ei prumie d'abrie, cant la seno e itâ ben presto, al a mandà un bilhet ei notari Martin ei Viaret per l'avertî quë din soun oberge la lh'ero un viajatour quë së sentio bien mal o quë volio fa testament: qu'a venguesse vitte aval aboù sa carto boulâ e tou lou nesesere per eicoutâ e trascrire lâ dariera voulountà dë quē paur'ōm.
Lou notari Martin, qu'ero dëcò prou furbachoun e quë se mefiavo puro un pauc dë Poet, a pa pensà quë quē journ l'ero lou prumie d'abrie e, dëcò presà e suplià
da quē garsoun quë lh'avio pourtà lou bilhet, a fait quë prenne sa bourso e si papie e, aboù sa bisicletto, s'e presipità aval ei Cherjòu. Aribbo a l'ostou, dëmando ounte se trobbo lou malatte: i li trobban l'eicuzo quë il ân pa pougù lou coujâ aut din lâ chambra freida e quë, dë counsegouenso, i lh'ân emprouvizà un leit din lou teit chaut; e i l'acoumpagnan din quē local eicur.
Lou notari intro, ma, embelucà da lou soulelh quë lh'ero foro, la lh'e volgù un moument dënant qu'a s'adatesse a quel ambient eicur; finalment, en tatignant, a s'aproccho a quello palhaso, anounsio sa prezenso ei malatte e lou envitto a se counfiâ e li dire sâ voulountà. Lou malatte reipount pa e viro gnanca sa figuro ver lou notari. Entrementie mousù Poet e lh'autri present, fazent finto dë pa volguē genâ lou dialoggue counfidensial entre li dou, se soun retirà e soun pasà d'eilai dint la salo dë l'oberge. Lou notari ensisto encâ a enterojâ lou fantoch, pöi provo a lou touchâ su l'eipallo e li chavo lou chapel dë su la teto: alouro a se n'avizo dei truc e dë la farso quë i lh'ân jouà!
A sort enfurià dei teit e intro din la salo ounte l'atendian tutti quelli dë la counjuro, quë riian coumò dë fol; a fout un sgouart a l'armanacle pendù a la muralho e lei un grō prumie d'abrie! Aprê sa vioulento sfuriaddo, mousù Poet, per lou calmà, li semoun un boun ciquet dë brando e un boun cafè chaut. Pöi, aprê s'ese un pauc restorà, lou notari coumenso jo a sourire e se deiclaro subit d'acordi aboù Poet quë li propozo dë mandâ dëmandâ lou meddi Tesour dë Fentrella, qu'a vegne vitte aval perqué un viajatour dë pasagge se sent bien mal, e quë a se porte tou soquë li vai per fa d'iniesioun per soulajâ lou cör, etc. Malgré li nau quilomettro e paso quë separan Fenetrella da lou Cherjòu, aprê gnanco un'ouretto lh'aribbo, tout afanà, lou meddi Tesour, qu'ero dëcò el jo prouvist dë bisicletto.
La s'e mai repetà la memo seno dei matin, e e la fin, per se recounciliâ, mousù Poet a paià dinâ a si dou coleggue dë la Società di bountempoun, e coumò l'ero lou journ dei pouasson d'abrie, a lour a fait aprestâ un boun plat de troui< t>a dei riou dë Bourset, qu'il ân ben arozà aboù pluziöra boutelha dë boun vin.