Aloumatin usarén le vaches d'la vachairo, que avén fach per Tu, Pétou e Rino. Papa aviho dich: "Sén  jo ai quinze de San Jan, l'erbo dal bosq es jo vérdo. Le vaches d'la vachairo sarén dès: tres nòstes, Griso, Pavouno  e Savoio, quatre et Tino d'Pèi e tres et Pit d'barbo Pèr.

   Tu, Petou, as ouromai douze an e Rino nòu, es ouro que gagna quarcòso.  Avouro tu, Petou, cerco ent'la vòuto novo le stirles que l'outoun passa avìhoun pendu à la muraio e pòrtem'les à bou d'fil d'fer e le pinzes".

   "Papa, la stirlo pu gròsso la butes à Griso, ma l'an passa?", mi i chamavou. "Sempre à Griso, perque, essent la pu jouve, la fai sounàr d'pi; aquelo pu pichoto la boutarén à Pavouno e la sounaio à Savoio".

   A cla nuéch, vous diréi, ai durmi guaire, me esmiavo d'èsse jo sal bosq, abou'i grant, abou na vachairo ed dès vaches e que subit aquesti grant m'ourìoun lissa  à la mìo respounsabilita. A la matin aprés lou souléi endouravo n'ca maq le pu autes cimes del Pelvou, que mi en groupavou jo i choussìer. Mamo, aprés aver fach buìr lou lach e d'aigo, cassavo lou pan dur abou lou gral, mentre 'n la vòuto sentìoun n'alegro sounaiero. Des minutes aprés erou abou papa e Rino se la vìo per lou bosq, tenént le vaches per la cordo.

   Sal bosq, propi al pian soutan, Tino d'Péi e Pit d'barbo Pér nous atendìoun abou le besties jo desgroupa que, n'ca en pau oumbrouses, coumençavoun jo à minjàr n'estiss d'erbo. Mon papa avìho dich:"Usénle bèn avouro que nausiati sén ici, per ren avér et malur aprés!

   Coumençàvo alouro la provo de forço, musou contro musou e pé d'courna. Mi disìou à papa:"Veiarés que la nòsto Griso le gagnaré toutes e finiré per fàle courre". Paréi es ista. D'alouro Griso èro sempre en testo à la vachàiro e mai pus degunes an agu lou courage de faie ed mal. Pé i grant soun tourna

à caso e nousiauti dui avén coumença la vito di pichot pastouret ent'al bosq ed méuse, e sarìoun pé tourna à caso quouro lou soulei sarìo pé passa dréire le roches del Pelvou. Mamo toutes le séres, quouro sentìo lou son ed le stirles, oourìo al fournel à prounta-nou la poulento schouda ent'al lach, que nousiauti, s'la piancho, ourìon pé devoura ent'en fum, per avér enca n'estìss de temp per

fàr na partìo ai palét, dran d'anar durmìr.