Bianches parpaioles bala estoussero

sus notes luegnes

d'un noustalgi moutìou d'amour.

Sumìo la valado dins la mantelino nièro

d'la nuéch

e lou repaus enduèrm tuchi i doulour.

E envito al silenci e à la pouesìo

aquelo estranio e legèro meloudìo

que se pert dins lou temp e l'espaci.

 

   No, es pa n'ilusioun

ma riquesso estrema de 'qui a dins soun cor

n'alegro chansoun.